Juridische betekenis van de rechter

De rechter werkt in een van de elf rechtbanken van Nederland. Rechtspraak bij de rechtbank kan enkelvoudig zijn (één rechter behandelt de zaak) of meervoudig (drie rechters behandelen de zaak), zie ook enkelvoudige en meervoudige kamer. In gecompliceerde zaken behandelen soms zelfs nog meer rechters de zaak, hun aantal is echter altijd oneven. Wilt u graag de betekenis weten van juridische termen in de rechtspraak? Hier vindt u een juridische begrippenlijst van a tot z. Juridische betekenis van de rechter De wereld van de rechtspraak is fascinerend en complex. Heb je je ooit afgevraagd wat een rechter eigenlijk doet? Wat zijn hun verantwoordelijkheden en hoe beïnvloeden zij de uitkomst van rechtszaken? In dit artikel duiken we in de belangrijke rol van de rechter binnen de advocatuur.
juridische betekenis van de rechter

Rechterlijke macht uitleg

De rechterlijke macht, ook wel de rechtsprekende macht en magistratuur genoemd, is een van de drie machten in een rechtsstaat, bestaande uit de leden van het Openbaar Ministerie en de leden van de rechtbanken/gerechtshoven, waaraan de rechtspraak is opgedragen. Nederland is een democratische rechtsstaat. Lees meer over wat dit is en over een rechtvaardige samenleving, de scheiding der machten (trias politica) en de rechterlijke macht.
Rechterlijke macht uitleg Het begrip rechterlijke macht kan je op twee manieren beschouwen. Enerzijds is er het organieke aspect, zoals dat in de Grondwet staat: “de rechterlijke macht wordt uitgeoefend door de hoven en de rechtbanken”. Dit zijn de traditionele justitiële gerechten.
rechterlijke macht uitleg

Rechtspraak betekenis

Rechtspraak of jurisprudentie is het proces waarin door een rechter een oordeel wordt gevormd over een rechtszaak. De rechter spreekt recht door een rechterlijke uitspraak te doen die bindend is voor de partijen die betrokken zijn bij de rechtszaak. De rechtspraak in ons land is een tamelijk gecompliceerd geheel, dat erop gericht is de rechtsgang zo eerlijk mogelijk te laten verlopen. Er bestaan verschillende soorten rechtspraak, diverse soorten rechtbanken met elk hun eigen rechters en natuurlijk advocaten, aanklagers, eisers, en dergelijke. Rechtspraak betekenis Wilt u graag de betekenis weten van juridische termen in de rechtspraak? Hier vindt u een juridische begrippenlijst van a tot z.
rechtspraak betekenis

Jurisprudentie definitie

Jurisprudentie, letterlijk rechtsopvatting, is het geheel van uitspraken die door (Nederlandse) rechters zijn gedaan. Jurisprudentie is dus een verzamelterm. Het gaat om uitspraken, arresten en vonnissen die gedaan zijn door rechters van rechtbanken, het gerechtshof en de Hoge Raad. Jurisprudentie vormt een aanknopingspunt voor rechters om te oordelen in latere soortgelijke gevallen en voor rechtsgeleerderden en mensen uit de rechtspraktijk, om een juridische mening te vormen over een bepaald onderwerp. Jurisprudentie definitie JURISPRUD E NȚĂ, jurisprudențe, s. f. 1. Soluție dată cu prilejul dezlegării unei cauze de către tribunale sau alte organe de jurisdicție, prin interpretarea unei norme prevăzute de lege sau de alt act normativ ori, în lipsă, prin determinarea normei juridice aplicabile cazului, cu ajutorul principiilor legislației.
jurisprudentie definitie

Bevoegdheden rechter

bevoegdheid van de rechter aan de orde. Allereerst wordt stilgestaan bij de internationale bevoegdheid van de Nederlandse rechter: wanneer dient een zaak door de Nederlandse en niet door een buitenlandse rechter te worden behandeld. Als de Nederlandse rechter kennis kan nemen van de zaak, rijst. De bevoegdheid van de rechter in het strafrecht is een complex en veelzijdig onderwerp dat een diepgaand begrip vereist van de verschillende soorten rechters, de rol van het OM, en de procedures die gevolgd worden in strafzaken.
    Bevoegdheden rechter Om deze onzekerheid weg te nemen bevat transactiedocumentatie in internationale zaken altijd een clausule waarin een bevoegde rechter wordt aangewezen. Ook kunnen partijen in een overeenkomst een forumkeuzebeding zijn opgenomen, waarin aangegeven wordt welke rechter zij zelf bevoegd achten.
bevoegdheden rechter